Door reporter Rik de Wilde

Afgelopen zaterdag begon weer het nieuwe schaakseizoen. Net als vorig seizoen in
de derde klasse, en met de versterkte degradatie van de afgelopen jaren wordt het
een uitdaging om weer terug te promoveren naar de tweede klasse. Daarnaast
hebben we dit jaar nog een uitdaging; veel van onze uitwedstrijden zijn dichtbij de
Belgische grens. Zo ook onze eerste wedstrijd tegen het derde team van Sas van
Gent. In de wetenschap dat we over een paar maanden wederom naar Sluiskil
mogen om tegen het tweede team te spelen, vertrokken we richting het uiterste
stukje van Zeeland.

Lennard had op bord 2 geen tegenstander. Het was onduidelijk of er nog iemand
zou komen. Nu was dat normaal gesproken best vervelend geweest, maar het kwam
Lennard eigenlijk wel goed uit. Met nog een wedstrijd in Duitsland voor de volgende
dag, kon Lennard nu mooi op tijd vertrekken om daar nog ontspannen te eten en te
overnachten. En aangezien het tweede team van Sas van Gent tegelijkertijd speelde
tegen het tweede team van Stukkenjagers, op voorhand twee concurrenten voor
promotie, was dit een mooie aangelegenheid om alvast wat notities te maken voor
het komende seizoen. Tot er om 10 voor 2 toch een zet werd gedaan op het bord;
Lennards tegenstander was nog gekomen om de wedstrijd te spelen. Er kon
daarmee een streep door alle mooie plannen, en geheel onverwacht had Lennard
toch nog een partij.

John was een van de twee invallers die bereid was om ondanks het prachtige weer
toch lekker binnen te gaan zitten om een partij te spelen. Na een rustige opzet van
wit leek er niet veel aan de hand van beide kanten, tot John pardoes het paard van
zijn tegenstander op e5 kon insluiten. Er kwamen daarna ook allerlei lijnen open op
de koningstelling, waarmee John als eerste van ons een punt binnenhaalde. Heel fijn
dat John zijn zomerse sportactiviteiten heeft laten varen voor ons!

Mark kreeg een variant uit het Frans op het bord ‘die je moet kennen’. Zwart offert
thematisch een paard voor centrumpionnen, en krijgt vage compensatie door het
sterke centrum en dreigingen richting de koningsstelling. Aan Mark kan het gerust
worden over gelaten dat hij op de hoogte is van die variant, maar dat leek toch niet
helemaal zo te zijn bij zwart die juist het offer had gebracht (of zijn er meerdere
varianten die konden worden overwogen?). Feit was wel dat na de openingsfase
Mark nog 1 uur en 20 minuten op zijn klok had, en zwart slechts 10 minuten. En dan
zijn het nog heel veel zetten tot de veertigste zet met een complexe stelling op het
bord, en kon Mark vrij snel na de opening een punt bijschrijven.

Jacques had op bord 4 de hoofdlijn van Caro-Kann op het bord. Het werd een
modelpartij voor de zwartspeler; wit had een ruimte voordeel, maar het werd nooit
echt ergens een concreet plusje. Toen het eindspel in zicht kwam werd tot remise
besloten. Voor een volgende partij is Jacques verzocht toch een andere,
dynamischere lijn te spelen tegen de Caro-Kann, al is het alleen maar zodat ik wat
leukers heb om over te schrijven.

Zoals bijvoorbeeld de opening bij Rik, waar uit het Italiaanse driepaardenspel zwart
een pion offert voor actief stukkenspel. Het was een complexe openingsfase waarbij
wit behoedzaam moet zijn om zijn stukken te ontwikkelen en zwarts activiteit in te
perken, en zwart kan kiezen uit meerdere interessante opties om de stelling in
balans te houden. Uiteindelijk overleefde ik het middenspel met nog steeds een pion
extra, en toen kangzaam maar zeker mijn stukken meer actief konden worden werd
het voor zwart steeds lastiger aan te tonen dat er voldoende compensatie was. Vlak
na de tijdscontrole gaf zwart op.

We zijn weer terug bij Lennard. Vanuit het Frans had Lennard een handigheidje om
zijn stukken te activeren met een tussenschaakje met de dame op h6. Maar het was
wellicht wat opportunistisch om de dame ook te laten slaan op h6 in plaats van zelf
voor de afruil te gaan, want de pionnenstructuur die overbleef werd toch wel wat
lastig in het eindspel. Nu had Lennard wel een tijdvoordeel opgebouwd, en door de
stelling complex te houden greep wit mis en kon Lennard het punt mee richting
Duitsland nemen.

Piet had een stelling waar beide partijen tegenovergesteld gerokeerd waren. Wit
begon voortvarend de pionnen richting de koning van Piet te schuiven. Mijn reflex
zou zijn om hetzelfde toen met mijn eigen pionnen, Piet zag er wel heil in om met
zijn dame deze pionnen aan te vallen om zo materieel voordeel te halen. Dat pakte
denk ik niet helemaal uit hoe Piet het voor zich zag, want wit kreeg met twee torens
en een dame op de g-lijn toch een behoorlijke dreiging op de g7 pion. Met een mooi
tactisch motief kon Piet de pion wel blijven dekken, en toen de aanval in de kiem
was gesmoord, was het eindelijk aan Piet om de aanval in te zetten. En hoewel het
er dus een tijd niet naar uit zag, kon ook Piet hier het punt bijschrijven.

Ben kreeg het koningsgambiet tegen, en leek in de opening toch een vervelende
penning op de koning te hebben met een paar dreigende paarden in de buurt. Of er
ook echt concreet een dreiging was weet ik niet, hoe de partij verliep moest Ben toch
redellijk snel afscheid nemen van de penning waarna wit het initiatief overnam en
Bens stukken erg onhandig stonden. Helaas resulteerde dit uiteindelijk in een
verlies.

Adri viel na lange tijd weer bij ons in, waarvoor wij erg dankbaar zijn met deze verre
uitwedstrijd. Ik werd gewaarschuwd door Adri dat hij toch nog niet helemaal de oude
was, maar ik heb toch zeker de oude Adri achter het bord gezien. Nadat hij een
loperpenning niet helemaal voortvarend aanpakte, en het toch wel een heel
vervelende penning werd waarbij de dreigende paarden van zwart hier wel erg
concreet werden, zag ik toch een karakteristieke Adri die zuchtend en
teneergeslagen achter zijn bord zat. Terwijl er eigenlijk na de penning een hele leuke
materiaalverdeling op het bord achterbleef (zoals Adri ook na de partij benoemde);
drie lichte stukken van zwart tegen een toren en vier pionnen voor wit. Het spel van
de lichte stukken werd helaas Adri toch te veel en ook hier werd de partij verloren.

Uiteindelijk bleef er een mooie overwinning over, met dank ook aan de invallers.
Over een paar maanden mogen we weer terug, laten we dan proberen weer
hetzelfde resultaat neer te zetten tegen het tweede team.