Een prachtig verslag van John van der Laar. Het wachten waard! (red.)

14 Februari hadden we in de RSB-Hoofdklasse een date met “De Oude Dame van Zuid”. Het werd een gezellige avond van warm weerzien met oude schaakvrienden en -vriendinnen.

De Rotterdammers zijn geen onbekenden binnen de RSB: De Gebroeders De Wit lopen al decennia rond in onze lokale schaakwereld. Dick was ooit nog kampioen bij Ivoren Toren, Michel zwaaide de scepter bij de Wester Toren in het Piet Heingebouw in Rotterdam-Delfshaven, en Cor was jaren, naast een creatieve aanvallende schaker, ook een creatieve redacteur van De Triomfator in de tijd dat er nog gewerkt werd met stencilmachines.

Al een keer op de foto geweest bij het standbeeld van de Gebroeders De Witt aan de Visbrug?

De Rotterdamse Papendrechter Gijsbert Kamerman taxiet elke vrijdag met zes jeugdleden richting Rotterdam, dit alles om de liefde voor het schaakspel op een volgende generatie over te brengen. Wellicht toekomstige Eerste Teamspelers voor PASCAL of Dordt?

De liefde voor het spel zie je ook terug bij het koppel Angelique Osinga en André van der Graaf. Er gaat geen jeugdtoernooi voorbij of zij geven ‘acte de préséance’ als competitieleider, bordenopruimer, wedstrijdleider of wat dan ook.

Als het dan toch over de liefde gaat. Zo knus als dat ze deze avond naast elkaar (moesten) zitten, zullen ze het niet vaak tijdens een wedstrijd gehad hebben. Wordt het niet eens tijd om te gaan trouwen?

Gek genoeg ging het die avond best vaak over de liefde. De liefde voor het spel, oude liefdes, verloren liefdes, ietwat ondeugende liefde, liefdevolle vriendschappen uit verleden en heden.

Liefde is per definitie ontmoeting, per definitie een relatie. Meer dan alleen emotie is liefde een samenspel van verlangens, die betrekking hebben op de speciale band die iemand met een ander wil hebben, of al heeft. Als je het zo bekijkt zijn de liefde en het schaken toch gewoon voor elkaar gemaakt?

Maar goed, het liefst hielden we wel de matchpunten in de Crabbehoeve, want allemaal leuk en aardig, maar er moet wel gewoon gewonnen worden. Marcel Pluymert voelde zich als “newly wed” schijnbaar als een vis in het water, want hij speelde vol vertrouwen met een plotse stukwinst een vlotte winstpartij. Victor Koppelaar en Ab Kamman zetten harten en het bord in vuur en vlam door elkaar te bestoken met agressieve loperzetten, waarbij Victor steeds het initiatief leek te houden. Aan bord 8 speelden Cor Oliemans en Jesus Canedo op het eerste gezicht een evenwichtige partij, maar toen er geschaakt moest worden in het middenspel leek het wel een positionele schaakles van Cor te worden: Zijn stukkenspel klopte en zwart raakte volledig de weg kwijt. Was het nou in vijf positionele zetten gespeeld?

Volgens eigen zeggen is Jan Willems liefde voor het spel de laatste weken zwaar op de proef gesteld en de partij tegen Cor op Valentijnsdag heeft zeker niet de schaaktroost geboden waar hij een beetje behoefte aan had. Werk aan de winkel voor de teamleider dus. Heeft het bestuur nog wat budget over voor een diner met wijnarrangement? Voor wat betreft de partij hield Jan Willem het kordaat kort: “Cor is een sterkere speler dan ik, hij had na de opening een licht voordeel en won terecht na een paar onnauwkeurige zetten van mij.”

Het kan verkeren, want het leek er op dat Mark Timmermans hetzelfde lot was toebedeeld. Uiteraard was hij hier op papier de betere speler, maar ik dacht na een zet of zestien vier Dordtenaren tegelijkertijd aan het bier te zien gaan. De Trompowsky van Gijsbert had beide spelers op onbekend terrein gebracht en onze invaller kwam duidelijk slechter te staan.

Gijsbert Kamerman (1980) - IM Mark Timmermans (2402)

Mark: “Hier koos ik ervoor om een stuk te pakken met 20...g5?. Maar na 

21. Pxe5! gxf4 22. Lxf4 dxe5 23. Lxe5! heeft wit te veel aanval.

Wit had mijn fout af kunnen straffen met 23...Ld6 24. Lc3 De7 25. e5!!, waarna alles werkt.

In plaats daarvan speelde Gijsbert 25. Dxh6?, waarna de stelling redelijk in balans lijkt te zijn.”

Tijdens de analyse werd daarna vooral gekeken naar het eindspel van (w) L+6pi tegen (z) T+4pi kregen. Erg onduidelijk, maar na foutjes van beide kanten won Mark dit eindspel uiteindelijk na meer dan vijftig zetten. Een leerzaam eindspel voor een training in dit jubileumjaar?

Aan bord 3 speelden Michel de Wit en Lennard den Boer tegen elkaar. Ooit clubgenoten en jeugdbegeleiders bij Charlois Europoort in de tijd dat Michel met zijn rating boven de 2300 slechts zelden verloor in België en/of Nederland. De hele partij duwde en trok (De) Wit aan de zwarte stelling. Dat kostte zwart aardig wat bedenktijd, maar in het toreneindspel liet Lennard zich de kaas niet van het brood eten. De remise bracht het team in een goede vibe.

Victor duwde met zijn loper en een extra pionnetje langzaamaan Ab de kam af en invaller Jacques had aan bord vier wat materiaal afgetroggeld van Tjerk Tinga. Ook Piet pakte materiaal en ruimte van Angelique weg.

Victor maakte het onder enige tijdsdruk mooi af. Een partij die volgens Dordtse kenners volledig in zijn straatje past.

Ondertussen had Jacques het to zijn eigen ergernis lopen verprutsen, waardoor hij remise had moeten aannemen na herhaling van zetten. Altijd goed om dan even een luchtje te scheppen en even later weer scherp en strak weer terug te komen voor het natafelen. De twee mooie partijen van onze Top-5 speler in drie dagen, hadden misschien zelfs nog meer op kunnen leveren?

Piet werd misschien gehypnotiseerd, want hij vergat in vrij goede stelling zijn klok. Zo zie je maar weer, dat zelfs de meest gehaaide en doorgewinterde schaker zo’n uitglijertje kunnen maken.

De liefde en de aangehaalde vriendschappen hebben gezorgd voor een gezellige schaakavond in de Crabbehoeve. Het was een beetje terugkijken onder het genot van een potje schaak. Mooi zo’n ontmoeting tussen De Oude Dame van Zuid en een club die zelfs ouder is dan Sparta Rotterdam. Terugkijkend op gloriedagen, vooruitkijkend naar nieuwe ontmoetingen en successen. Of zoals Bruce Springsteen ooit zong:

“We just sit around talking about the old times

She says when she feels like crying

She starts laughing thinking about

Glory days well they'll pass you by

Glory days in the wink of a young girl's eye

Glory days, glory days”