De KNSB-competitie is weer begonnen. Ook dit jaar spelen we in de tweede klasse. In de afgelopen jaren bleek dat wij daar in de middenmoot kunnen meedraaien. Als het meezit aan de bovenkant en als het tegenzit aan de onderkant. Gelukkig blijft ons team ook redelijk constant in de bezetting dus ook dit jaar gaan we weer voor behoud van de tweede klasse. Dit jaar wordt dat alleen wel moeilijker.

In vorige jaren was er altijd wel minstens 1 team dat een gedoodverfde favoriet voor degradatie was, dit jaar is dat iets minder het geval. En daarnaast, en dat maakt het allemaal nog moeilijker, zullen er dit jaar 3 teams uit de 2e klasse degraderen in plaats van de normale 2. Dat betekent dat alle wedstrijden voor ons finales zullen worden en vooral tegen de relatief minder sterke ploegen. Afgelopen zaterdag speelden we in de eerste ronde meteen tegen zo'n ploeg: Rokado 1.
Ook vorig jaar werd tegen deze ploeg in de eerste ronde gespeeld en toen werd het 4-4.
Wij begonnen met 2 invallers: Cor op 7 en Jan-Willem op 8 omdat vaste teamspelers Marcel (werk) en Joop (vakantie) nog verhinderd waren.
Op alle borden werd vrij rustig gespeeld en werden de partijen ook gedegen opgezet. Alleen Roland (bord 3), die in Dordrecht voor zijn partij een tussenstop maakte op weg naar huis vanaf zijn vakantie-adres in Italie, raakte in de opening de weg een beetje kwijt. Op alle andere borden stonden we gelijkwaardig of misschien zelfs een tikje beter. Rik (bord 2) kwam in een gevaarlijke variant van de Svesnikov terecht en verstookte veel tijd. Na 13 zetten had hij de keus om in te gaan op zetherhaling of in troebel water terecht te komen waar zijn tegenstander kennelijk veel meer finesses van leek te beheersen. Hij nam de verstandigste beslissing en ging akkoord met remise (0.5-0.5). Mark (bord 5) had 2 pionnen gesnoept maar moest daarvoor wel een vervaarlijk uitziende koningsaanval met zware stukken zien te neutraliseren. Lennard (bord 1) had met omzichtig spel een pion gewonnen maar had daar veel tijd voor nodig gehad. Jacques kreeg een Zwarte Leeuw te verwerken en zowel Jacques als zijn tegenstander weigerden categorisch om materiaal te ruilen. Veel spanning op het bord met tegengestelde rochades en een pionnenstorm door onze aanvaller pur sang. De vraag was niet of, maar hoe hij de zwarte koningsstelling zou openbeuken. Piet (bord 6) zette de Maroczy-bind geheel volgens de regels der kunst op en stond solide. Nadeel voor Piet was dat het ook bij hem wel een hoop tijd had gekost. Voor dat het gevecht echt op gang kwam zagen beide spelers af van de confrontatie en besloten tot remise (1-1). En dan onze invallers: Cor (bord 7) speelde tegen een oude bekende: Ben Boog. Het ging heel lang heel goed. Veel zware stukken geruild en in een midden/eindspel gekomen met 7 pionnen en 3 lichte stukken elk. En Jan Willem (bord 8) die een solide Londen-systeem op het bord bracht en de hele partij toch het spel bepaalde. Nergens in gevaar en mooi positioneel spel.
Naar mate de middag vorderde kantelde de wedstrijd in het voordeel van Rokado. Na een vlekkeloze partij ontglipte Jan Willem een grote fout die hem een stuk en de partij kostte (1-2). Ook Lennard overzag een kleinigheid die hem meteen in een heel lastig parket bracht. In de gelijke stand van Cor kwamen de pionnen van Ben wel erg ver naar voren en Cor zag zich genoodzaakt een stuk tegen 2 pionnen te geven in de hoop daarmee nog tegenspel te kunnen creeeren. Jacques had zijn pionnenstorm niet tot een doorbraak kunnen brengen. Zwart had het vastgezet en nam nu zelf initiatieven richting de koning van Jacques. Mark bleef rekenen en 2 pionnen voor staan, lang bleef er gevaar in de lucht, maar uiteindelijk kon hij zwaar materiaal ruilen. Na een tijdelijke schok van een onverwachtte torenzet, kon hij toch het punt bijschrijven (2-2). In een stand in de wedstrijd die in het voordeel van Rokado leek te gaan, kreeg Jacques een remise aanbod. Dat bracht hem in een moeilijk parket, maar hij zag geen enkele mogelijkheid om het spel gaande te houden zonder zelf ten onder te gaan en hij nam het aanbod aan (2.5-2.5). Cor bleef lang vechten, maar het was een ongelijke strijd geworden. Het lukte hem nog om te promoveren, maar ook Ben haalde zijn dame en er bleef niets meer voor Cor over (2.5-3.5). Roland had, net na de opening, precies het moment gevonden om een alles of niets zet te produceren. Het dwong zijn tegenstander tot directe actie en die wist daar niet goed raad mee. Zijn reaktie was slap en het gaf Roland de mogelijkheid zich los te werken. Daarna begon hij met heel veel subtiliteiten zijn stelling te verbeteren, won een b-pion waardoor hij zelf een vrije b-pion had en manouvreerde die heel bedachtzaam naar de overkant. Steeds liep zijn tegenstander net achter de feiten aan en dat resulteerde uiteindelijk in een mooie overwinning (3.5-3.5). Lennard stond moeilijk, echt heel moeilijk. Een pion achter en twee vrijpionnen (gelukkig niet verbonden) tegen en weining materiaal... er waren niet veel mensen in de zaal die nog wat gaven voor de kansen van de witspeler. Maar Lennard bleef hardnekkig verdedigen en toen zijn tegenstander een paar keer niet de sterkste voortzetting koos, greep Lennard zijn kans. Pion voor pion werd geruild en de kansen voor ons groeiden en toen ik even niet keek was het remise. Een mooie safe van Lennard en een enerverende 4-4.

Het was een uitslag waar de teamleider mee kon leven, gezien het verloop van de wedstrijd. En ook de invallers speelden goede partijen tegen zware tegenstanders (Ben Boog: 2132 en Marco van der Linden: 2098). Het geeft hoop voor de toekomst.
Op 6 oktober gaan we verder......