Het is / wordt een cliche: gisteravond in de supergezellige Crabbehoeve begon het eerste o.l.v. Lennard den Boer matig aan het seizoen met een 4-4 tegen Onesimus. Hoewel ik niet alles gevolgd heb, hieronder toch een korte impressie en uiteraard de uitslagen...

De eerste die op het scorebord verscheen kwam ik buiten al tegen: Wouter had remise tegen de 'oude rot' (weer zo'n mooi cliche) Murdoch Maclean. Die bood blijkbaar eerst remise aan, enkele zetten later gevolgd door hetzelfde aanbod van Wouter. Zo doen 'grote jongens' dat, beide leken daar content mee.

De precieze volgorde is me ontschoten, maar in de loop van de avond stond Victor op het bord met een remise en de beide Pluymerts wonnen wederom. Marcel liep daarbij het meest gelukkig rond, iets met stukverlies en 'tjonge jonge' en zo. Maar ja punt is punt zegt men, om de volgende cliche op te pakken.

Aan het eind van de avond moesten de staartborden Cor en Martijn hun koningen omleggen. Cor zag zijn eindspel in een 0 eindigen met een niet meer te stuiten a-pion, Martijn ondervond na zijn nederlaag van afgelopen zaterdag waarschijnlijk dat hij nu een niveau hoger bezig is..!? Punten komen echt Martijn..

Bleven de kopborden over, zoals zo vaak. Jacques had een remise aanbod geweigerd zien worden en dat bleek achteraf plezierig want Jacques won een paardeneindspel en zorgt voor in ieder geval 1 match punt. Daar bleef het bij, want kopman Lennard liep tegen een zeldzame nederlaag aan. Naar eigen zeggen een combinatie van vermoeiheid en keuzes maken met pion pakken, terug geven etc. De witspeler maakte het in de aanval fraai af: 4-4.