Afgelopen zaterdag mochten we weer aantreden. Een nieuw KNSB seizoen, met nieuwe energie door de twee nieuwe teamleden die we mogen verwelkomen in ons team (Tony en Stefan). Allebei verhuisd naar Rotterdam en op zoek naar een nieuwe (gezellige!) club om op zaterdag te schaken (Stefan) of weer de oude liefde voor het schaakspel terug te vinden (Tony). Dat maakt ons ook meteen één van de favorieten in onze poule, dus de ambitie voor dit seizoen is om volop mee te draaien voor de bovenste plek.

De seizoensopener tegen RSR leek ons op voorhand een van de lastigste wedstrijden. Naast dat ze zijn gedegradeerd uit de tweede klasse, hielden zij ons nog twee jaar geleden van promotie af door in de eerste wedstrijd ons met 6-2 te verslaan. Voor ons was dit erg pijnlijk, ook omdat we die wedstrijd wellicht nog met grotere cijfers hadden moeten verliezen, en feitelijk het seizoen al klaar was na één ronde. Helaas voor RSR zijn zij een aantal sterke teamleden kwijtgeraakt, en werd dit voor ons juist een van de wedstrijden die wij moeten winnen.

Net als twee jaar geleden mochten wij weer richting het centrum van Rotterdam om onze wedstrijd te spelen. Toen was het met nazomers weer bloedverziekend heet in de zaal, nu was het met iets aangenamere temperaturen nog steeds aan de warme kant. Ook het beschikbare drinken en eten was aan de sobere kant; de focus ligt duidelijk op de schaakpartijen zelf.

Mark was als eerste klaar op bord 3. Zijn tegenstander bleek niet te weten wie Mark was, Mark moest zich twee keer voorstellen wat ik hem nog niet eerder heb zien doen. Wellicht ontbrak het zwart daarmee aan enige urgentie toen er al vrij snel dames weren geruild in de opening, en wit langzaam maar zeker meer ruimte pakte en zijn stukken op steeds betere velden zette. Dit resulteerde in pionwinst, en toen er bij het ingaan van het eindspel nog een pion werd gewonnen gaf zwart op.

Jacques was daarna klaar. Er kwam een dynamische variant van de Caro-Kan op het bord die tegenwoordig erg ‘in’ is, en Jacques kon geen potten breken tegen deze opstelling. Het leek er op dat zwart wellicht het iets betere van het spel had qua activiteit en initiatief. Het precieze moment heb ik gemist, maar volgens mij voordat het middenspel ontvlamde werd hier de remise getekend.

Ik was daarna klaar. Vanuit de opening had ik een prettige stelling en kon ik zwart langzaam maar zeker vastzetten, tot zijn stukken op een gegeven moment helemaal vaststonden. Toen kreeg zwart de keuze om een pion te winnen, dat wel als nadeel had dat mijn torens en loper actiever werden betrokken in een koningsaanval. Zwart besloot hiervoor te gaan, maar dit bleek praktisch wel heel lastig te verdedigen en al gauw leidde dit tot torenwinst.

Lennard had ook een prettige partij. In de opening verloor zwart een tempo door een pion terug te slaan met de dame, waardoor wit erg actief kwam te staan en zwart toch ook een belangrijke centrumpion miste. Het overwicht van Lennard in het centrum kwam in het middenspel goed naar voren waar zijn verbonden c- en d-pion hem beslissend voordeel opleverden en de partij. Tussenstand 3½ - ½ in ons voordeel.

Roland ging weer de strijd aan met zijn Wolga gambiet, maar leek verrast in de opening doordat wit niet doorsloeg op a6 maar zijn pion op b5 in veiligheid bracht. Dit leverde Roland een toch wat (optisch) onplezierige stelling op. Ergens in het middenspel kreeg Roland zijn pion weer terug, en ook in het eindspel met zware stukken werd er een pion gewonnen. Dit overwicht bleek helaas niet voldoende voor de winst door een zetherhaling vlak voor de tijdscontrole.

Tony kreeg een opening op het bord die wat weg had van het Catalaans. Tony reageerde hier goed op en kwam met voordeel uit de opening, maar ergens kwam hij toch onder druk te staan en kreeg wit het initiatief. Vervolgens taxeerde wit de gevolgen van een tactische afwikkeling verkeerd in, waarbij zwart met een kwaliteit meer overbleef. De stelling zelf bleek voor wit toch wat praktischer te zijn, en weer stond Tony na een aantal zetten met zijn rug tegen de muur. In tijdnood waren er wat onnauwkeurigheden waardoor Tony weer in het voordeel kwam, en wit kon hier niet tijdig op reageren voordat zijn tijd verstreek. Een mooie comeback voor Tony!

Freek kreeg het Engels tegen en was achteraf helemaal niet tevreden met zijn opstelling hier tegen. Hij kwam in de verdrukking en kwam maar lastig los. Er werd wel een poging gedaan om via de a-lijn meer spel te krijgen, maar Freek kon ook weer niet zijn koningsstelling verwaarlozen. Wit kwam er op zijn beurt ook niet doorheen, dus er zat niet meer in dan remise.

Ben kreeg een opening op het bord die hij (zo leek het) nog niet eerder tegen had gekregen, en moest vanaf zet twee al in de denktank. Ik ben op meerdere momenten langsgelopen bij Ben maar het werd mij niet duidelijk wie nu het beste van het spel had; dan leek wit mij weer wat beter te staan, en als ik een uur later weer kwam kijken leek zwart wat prettiger spel te hebben. Ook in het eindspel was die wederzijdse dynamiek er, met remise als logisch resultaat.

Al met al met de 6-2 overwinning een zeer mooi begin van het seizoen, zonder individuele nederlagen. Het was daarna nog erg gezellig in Rotterdam, waar we uitgebreid gezamenlijk deze seizoenstart hebben gevierd. Op naar de volgende!