Woensdag 9 augustus. We zitten nu echt in het ritme van het toernooi. Voor mij is dat 's morgens om 09:00 uur opstaan, krantje lezen, koffie zetten, stukje schrijven, nog een keer de voorbereiding voor vandaag doornemen, rustig naar Zeeland rijden, aan het strand wat eten, kopje koffie vooraf met collega's Kees, Johan, Pierre en Marc (Noorden, een schaker die we ook elk jaar hier treffen) waarbij de wetenswaardigheden van de vorige dag nog eens worden doorgenomen.
Dan: "De Partij" gevolgd door de analyse met een flesje prik want ik moet nog rijden, terug naar huis, uurtje analyse via skype met Mark van de partij en de voorbereiding voor morgen en dan naar bed. Elke dag opnieuw..... heerlijk... geen TV, geen werk, geen telefoon, en alleen maar schaak-stress.
Winst of verlies kan overigens best wel wat verschil in beleving teweeg brengen. Winst en remise tegen een hogere rating is mooi, verlies en remise tegen een lagere rating levert baal-punten. Met verlies tegen een echt goede speler valt te leven als je tenminste niet verliest door een blunder.
Ruimte voor medeleven met de collega's die hebben verloren en felicitaties bij een mooie prestaties is er ook altijd en, niet te vergeten... de supporters die er best wel vaak zijn, maken het spelen van zo'n toernooi zo ontzettend leuk. Toch is het niet elke dag zo'n feestje voor iedereen. Neem nou de ronde van gisteren. Johan en Kees moesten het opnemen tegen spelers die wel wat hogere rating hadden, maar toch.... kansloos werden ze zeker niet geacht. En ik kreeg een jongeman van 16 jaar te bestrijden met een lagere rating (1622). Zoals al eerder gemeld, had ik mij goed voorbereid en ik wist dat hij 1. e4 speelde. Er lag een mooie Jaenische partij in het verschiet of misschien zelfs wel een Traxler..... Helaas, aangezien er geen partijen van de jongeman in de database stonden wist ik niet dat hij niet 3. Lb5 of 3. Lc4, maar 3. c3 speelde. Nu had ik dat jaren geleden eens goed bekeken voor een partij tegen Johan de Wolf, maar dat was voor een gedeelte wel weggezakt. Al snel bleek dat dat een heel belangrijk gedeelte was, want voor dat ik "Jammer" had kunnen zeggen stond ik al 2 pionnen achter! Met een zeer groot onrechtvaardigheidsgevoel (waarom moet nu juist mij dit altijd overkomen) dacht ik erover om maar meteen op te geven, maar na een minuut of 10 begreep ik dat die aardige jongen hier helemaal geen enkele schuld aan had dat ik zelf niets van deze opening meer wist. Langzaamaan zag ik ook nog wel wat compensatie voor de twee pionnen, wat objectief bezien niet veel voorstelde, maar ik besloot door te knokken door als eerste nog maar een derde pion "en prise" te laten staan. Maar ondanks dat zag het er lang niet goed uit totdat..... een misgreep van mijn tegenstander leidde tot een schijnoffer dat uiteindelijk drie pionnen zou kosten. Teleurgesteld reageerde mijn tegenstander verkeerd, wat hem een stuk kostte. Hij probeerde nog een trucje met een aftrekaanval op mijn dame, maar dat leverde zoveel materiaal op voor de dame (drie stukken plus een toren tegen een dame) dat ik met graagte in zijn truc trapte. Daarna was het snel afgelopen.
Kees had na het middenspel, dat al vroeg op de avond op het bord kwam, een stelling overgehouden met beide spelers 2 torens en 7 pionnen en Kees bood dan ook remise aan. Waarschijnlijk vertrouwend op zijn hogere rating en daarmee gepaard gaande betere eindspel techniek, sloeg zijn tegenstander het af en begon de rest van de lange avond voor Kees. Lang na de analyse van mijn partij ging ik in de speelzaal kijken en zag Kees nog steeds worstelen. De torens waren inmiddels van het bord en beide spelers dreigden een vrije doorgang voor een vrijpion te kunnen maken. Veel telwerk leerde dat ze dan beiden in dezelfde zet zouden promoveren en dat beiden daarna ook geen schaakzet hadden. Nog steeds leek remise een aannemelijke uitkomst, maar na veel schaakjes moest Kees toch de dames ruilen waarna de partij helemaal verloren was. Balen als een stekker is een te milde omschrijving voor de emoties die op zijn gezicht waren af te lezen.
Ook Johan had een moeilijke avond. Lang zag het er evenwichtig uit, net als bij Kees, maar in een L+L tegen L+P eindspel, waarbij Johan het paard had werd op een gegeven moment het paard volledig gedomineerd. Met ingewikkeld manoeuvreren kon er een pion het paard te hulp schieten, maar dat kostte zoveel zetten dat zijn Duitse tegenstander de stelling zodanig kon verbeteren dat de partij alsnog verloren ging. Toen ik om tegen elf uur wegging, was Johan nog aan het strijden in een bijna lege zaal, maar het was allemaal tevergeefs.
Ron won voor de tweede keer op rij en Pierre moest zijn meerdere erkennen in FM Thomas Huesman.
Dan maar toeslaan in de zevende ronde: Pierre tegen Rens Minnema (1867), ik (Adri) tegen Dennis van Leusden (2020), Johan tegen Dries Cuypers (1847), Ron tegen Aart Kogeler (1800) en Kees tegen Dirk Woning (1621).
En zoals altijd... morgen verder.