Geheel tegen de verwachting in verloren we kansloos van Zwijndrecht 1, dat de hele avond niet uit het evenwicht was te brengen: 5½-2½ voor de thuisclub [RSB 2e klasse 25.09.2015].
Op voorhand zag het er best goed uit. Iedereen kwam goedlachs aan bij de veelal oude bekenden van Zwijndrecht.
De volle auto van Henk Timmermans was wat verderop gezet, omdat “het altijd zo druk is op die parkeerplaats bij dat verzorgingstehuis”. Volgens Otto van Haren was de autorit vanuit Dordt naar de parkeerplaats van Henk korter dan de wandeling van de parkeerplaats naar de Nederburgh, maar dit geheel terzijde.
Iedereen wenste elkaar een gelukkig nieuw schaakjaar toe en al snel werd er geconcentreerd geschaakt. Helaas begonnen we met een reglementaire 1-0 achterstand, omdat we op het nippertje niet compleet konden zijn.
Niets aan de hand, want Henk liet als interim-teamleider zien hoe het hoorde. Teus Slotboom had zijn dag niet en maakte het onze aanvoerder niet al te moeilijk. Wellicht was Teus al helemaal bezig met zijn verhuizing? De dozen met schaakboeken aan de Dordtse Noordendijk waren blijkbaar al dichtgeplakt. Vanaf zet nummer zeven moest Teus zich bezig houden met verdedigen en kon Henk profiteren van de zwakke velden. Na dameverlies kon Teus verder met inpakken.
Met op het oog gunstige stellingen van Victor en Adri zag het er best nog rooskleurig uit. Victor was vrij soepeltjes ten aanval getrokken. Een koningsaanval volgens het boekje. Om direct verlies te voorkomen had Kees uit armoe (?) maar zijn loper gegeven voor twee pionnen. De wedstrijdleider van Zwijndrecht leek het punt voor Dordt al geteld te hebben.
Aan bord 2 volgden Martijn Vos en Adri Timmermans waarschijnlijk een scherpe variant uit hetzelfde schaakboek als dat van Victor en Kees. Wellicht “Fire on board”van Shirov? Adri zelf aan het woord:
In een variant van het Schots Gambiet, die bekend staat als superscherp (Pxe4 op de 6e zet), knipperde Martijn als eerste met de ogen. Hij koos niet voor de scherpste voortzetting. Daardoor kreeg ik de gelegenheid razend snel mijn stelling te verbeteren. In de onderstaande stelling speelde ik:
Lxh2+ waarmee ik een pion won. Deze mooie zet bracht sommige teamgenoten in een euforische stemming. Ze zagen al een forse overwinning tegen Zwijndrecht in het verschiet...
Na 15 Kf1, Le5 16. Te8+, Te8 17.Te1, Te7 18 Db5 a6 Dc4 vergooide ik mijn grootste kans op een overwinning door te voorzichtig met Pd8 door te gaan.
Ik had toch iets scherper moeten spelen want na 19... Dh1+, Ke2 (na Pg1, Lh2 gaat het paard op g1 verloren) gevolgd door Dxg2 was ik twee pionnen voor gekomen en had wit nog steeds geen tegenspel gehad. Ik had overzien dat, na een grote afruil het paard op e1 de pion op g2 dekt!
De rest is voor de statistiek: 19. Db3 20. Dh1, Ke2 21 Lf6+, Kd1 22. Txe1, Pe1.
En hoewel ik nog steeds een pion voorsta, werd onder druk van de tijd tot remise besloten.
Ondertussen was Victor het eindspel ingegaan en dat werd toch nog lastig. De verbonden vrijpionnen namen aardig wat ruimte in. Achteraf verklaarde Kees in een interview met een lokale journaliste dat hij het eindspel met vertrouwen ingegaan was. Hij had naar eigen zeggen via Tom’s schaakboeken “Endgame virtuoso Anatoly Karpov” van Tibor Karolyi en Nick Aplin op de kop kunnen tikken. Hoe dan ook: Viktor greep tot ontsteltenis van enkele teamgenoten afschuwelijk mis, waarna Kees zelfs won.
Onze invaller Michiel van de Veen speelde aan bord 8 best een aardige pot. Het leek gelijk op te gaan en daar was niet zo gek veel aan de hand. Een remiseaanbod met zwart lag voor de hand. En zo geschiedde.
Aan bord 7 liep het minder lekker. Otto van Haren (1714) kwam met wit tegen Ray Syal (n.r.) wat passief uit de opening. Tegen een tegenstander zonder bekende rating bleek dat toch al redelijk snel een probleem op te leveren. Zwart kwam gevaarlijk met een combinatie van paard, loper en dame opzetten en bleef combinatoire (mat)dreigingen vinden. Na een wellicht wat overmoedige pionwinst zag Otto geen andere uitweg dan het plegen van een kwaliteitsoffer om de zwarte dreigingen het hoofd te bieden. Een kwaliteit bleef een kwaliteit, en het duurde best nog lang, maar zwart maakte geen fouten en bleef de duimschroeven aandraaien. Na stukverlies was het over.
Helaas kwamen we aan bord 6 niet verder dan remise. Schakers die net begonnen waren in Max Euwes “Praktische schaaklessen”, dachten dat een pionnetje meer wel genoeg zou zijn voor een vol punt, maar in zo’n dichtgeschoven stelling bleek het evenwicht niet verstoord te kunnen worden.
Als laatste was nieuwkomer John van de Laar nog bezig tegen Roland van Keeken. De opening en het middenspel waren vrij geruisloos aan de meeste toeschouwers voorbijgegaan:
Allebei drie pionneneilandjes, Roland heeft de loper, John op de lange termijn wellicht een meerderheid op de damevleugel? Wit speelt hier: 24.Tf1? en verliest eigenlijk op slag. Na ruilen komt zwart namelijk vliegensvlug met zijn koning midden door het centrum. Een positionele blunder:
24…Txf1+ 25.Pxf1 Kf6 26.Kg1 maar dat helpt niet. De koning is te laat en het paard kan niet zonder materiaalverlies naar betere velden. Na een zet als 24.Pf3 lijkt er achteraf niet heel veel aan de hand.
26…e5 27.dxe5+ Kxe5 en de stukken hadden al in de doos gekund. Roland wurgde nog even vakkundig door en op zet 47 was wit buiten bewustzijn.
Een stevig verlies. Als het goed is weten we nu allemaal wat ons te doen staat tegen het op papier vrij sterke SOF. Het huiswerk voor komende dinsdag is bekend!?